KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Water-mix

Witam
1. skąd wział się zwyczaj palenia świec w Kosciele?
2. czemu służy i co tak dokładnie oznacza ta forma kultu

teksty żródłowe, a takze przemyślenia własne, mile widziane:)

exe

Hej Bracie :wink:
Zapodałeś bardzo interesujący temat Exclamation

Na początku poszukiwań poddam pod ocenę przydatność [link widoczny dla zalogowanych].

Co o tym sądzicie? Jakie dalsze konotacje teologiczne i biblijne można uzyskać w toku egzegezy i rozważań Question

Moja opinia...

Wydaje się, że najistotniejszym jest paschał, symbolizujący zmartwychwstałego Chrystusa.

Konotacją starotestamentalną jest tu słup ognia, w którym ukryty był Bóg, chodzący nocą na czele Izraelitów idących do Ziemi Obiecanej:

" A Pan szedł przed nimi podczas dnia, jako słup obłoku, by ich prowadzić drogą, podczas nocy zaś jako słup ognia, aby im świecić, żeby mogli iść we dnie i w nocy" (Wj 13, 21).

Intryguje mnie tu, że "podczas nocy zaś jako słup ognia" , zaś powodem jest świecenie ludowi "we dnie i w nocy".
Tak więc, w aspekcie tematu roli materialnej świecy, powiedziałbym, że fizycznie świeca potrzebna jest w ciemności, zaś rola symboliczna jej światła nie ogranicza się do fizyczności, lecz wychodzi ku mistycznemu prowadzeniu ludu w każdej chwili ("we dnie i w nocy") poprzez rozświetlanie mroku ludzkiego serca.

Duśka · Gość

U mnie w kościele są tylko białe świece . Wydaje mi się ,że ta tradycja zapączatkowała od przypowieść naszego Pana o dziesięciu pannach, które wzięły swoje lampy :wink:. Zapalanie świeczek jest symbolem światłości jaką nazwał się sam Jezus : "Jam jest światłość świata, kto idzie za mną, nie chodzi w ciemnościach, ale będzie miał światłość żywota" (J. 8,12).

Water-mix

dzieki za ciekawe odpowiedzi :), a chcialbym poznać wiecej szczegółow
pod kątem bardziej źródłowym

1.jakie jest oficjalne stanowisko Kosciola w sprawie palenia świec?
2. skąd się wział historycznie zwyczaj palenia świec?

3 (pytanie dodatkowe- moze ktoś wie)
pytania jak dwa powyżej , tylko ze w przypadku Kosciołów prawosławnych

Duśka · Gość

Wśród świec wyróżnia się świecę paschalną (paschał), roratnią, gromnicę, świece na wieńcu adwentowym i zwykłe świece liturgiczne. Przepisy liturgiczne mówią o tym, że na ołtarzu powinno się palić 2, 4 lub 6 świec, a w czasie Mszy Świętej odprawianej przez biskupa - aż siedem.

Każda paląca się świeca jest szczególnym znakiem obecności Chrystusa, który powiedział o sobie, że jest "światłością świata"(J 8,12). Jest ona znakiem radości, nadziei, modlitwy i ofiary. Świeca przypomina nam jednocześnie, że z czujnością i gotowością mamy oczekiwać przyjścia Pana. Chrystus mówił: "Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie" (Łk 12,35).

Jak człowiek poczyta to dużo może się dowiedzieć ciekawych rzeczy :wink:

A tutaj o swiecach w prawosławiu :wink:

Świeca

Co czyni najpierw człowiek, który przestąpił próg świątyni? W dziewięciu wypadkach z dziesięciu – podchodzi by kupić świecę. Od małej woskowej świecy zaczyna się nasze praktyczne chrześcijaństwo, kontakt z obrzędem. Nie można wyobrazić sobie prawosławnej świątyni, w której nie zapalają świec...

Tłumacz liturgii błogosławiony Symeon Sołuński (XV wiek) mówi, że czysty wosk oznacza czystość i dobroć ludzi, przynoszących go. On jest przynoszony na znak naszej skruchy w uporze i samowoli. Miękkość i podatność wosku mówi o naszej gotowości posłuszeństwa Bogu. Palenie się świecy oznacza przebóstwienie człowieka, jego przekształcenie w nowe stworzenie poprzez działanie ognia Boskiej miłości.

Oprócz tego, świeca to świadectwo wiary, udziału człowieka w Boskiej światłości. Ona wyraża płomień naszej miłości do Pana Boga, Matki Bożej, aniołów albo świętych. Nie wolno stawiać świecy formalnie, z zimnym sercem. Zewnętrzne działanie powinno być dopełniane modlitwą, przynajmniej najprostszą, swoimi słowami.

Zapalona świeca jest obecna podczas wielu cerkiewnych służb. Ją trzymają w rękach podczas chrztu i łączący się sakramentem małżeństwa. Wśród mnóstwa palących się świec służone jest nabożeństwo pogrzebowe (czyn otpiewanija). Osłaniając ognik świecy od wiatru, pobożni ludzie idą w procesji.

Nie ma obowiązujących reguł, gdzie i ile świec stawiać. Ich zakup to mała ofiara Bogu, dobrowolna i nieuciążliwa. Droga wielka świeca wcale nie jest bardziej błogosławiona od małej.

Ci, kto systematycznie odwiedzają świątynię, starają się każdy raz postawić kilka świec: przed świąteczną ikoną, leżącą na pulpicie (anałoju) pośrodku cerkwi; przed ikoną Zbawiciela albo Bogurodzicy – za zdrowie swoich bliskich; przed Ukrzyżowaniem na prostokątny stolik-świecznik (panichidnik) – za dusze zmarłych. Jeśli pragnie serce – może postawić świecę przed każdym świętym albo świętymi.

Czasami zdarza się tak, że w świeczniku przed ikoną nie ma wolnego miejsca, wszystkie zajęte przez palące się świece. Wtedy nie wypada dla własnej świecy gasić innej, właściwej jest poprosić przysługującego aby postawił ją w innym czasie. I nie trzeba martwić się, że waszą niedopaloną świecę zgaszono na koniec służby - ofiara jest już przyjęta przez Boga.

Nie ma potrzeby słuchać rozmowy o tym, że świecę trzeba stawiać tylko prawą ręką; że, jeśli ona zgasła znaczy, będą nieszczęścia; że podtapiać dolny koniec świecy aby łatwiej postawić w świeczniku - śmiertelny grzech itd. Okołocerkiewnych przesądów jest dużo i wszystkie one są bezsensowne.

Świeca woskowa jest miła Bogu. Ale płomienne serce On ceni bardziej. Nasze duchowe życie, udział w nabożeństwie nie ograniczają się do świecy. Sama w sobie ona nie wyzwoli od grzechów, nie złączy z Bogiem, nie da sił do niewidzialnej walki. Świeca jest pełna symbolicznego znaczenia, ale nas ratuje nie symbol, a prawdziwa istota – Boska łaska.