KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

maly_kwiatek · Gość

W smutny październikowy czas, dzień wspomnienia zamordowanego księdza Jerzego przychodzą wspomnienia innych ważnych dla mnie osób które mogły żyć, jednak nie żyją.

Gerard - człowiek tragiczny stojący pomiędzy dwiema epokami dlatego niekochany przez reprezentantów żadnej z nich. A przecież poświęcił swoje życie innym, najpierw pracy naukowej w dziedzinie ekologii, potem całe swe umiejętności i serce poświęcił naszemu miastu.
Zmarł tragicznie uwięziony w windzie, która dla zatrzymania jego życia stanęła między piętrami, tak by nie było widać, że ktoś jest w środku. Nikt nie słyszał wołania. Kiedy córka po dwóch dniach odwiedziła ojca nie dostała się do mieszkania. Zadzwoniła przez komórkę i usłyszała dźwięk telefonu w szybie windy. Sprawdziła ponownie wybierając numer ojca kilka razy. W ten sposób dowiedziała się, że ojciec jest w windzie.Niestety już nie żył.

Znałem go jako człowieka niezwykle wrażliwego i inteligentnego i co ważne i znamienne - bardzo uczciwego. To miało znaczenie w funkcjach jakie sprawował.

Kiedy wspominam śp. Gerarda, to myślę: nasze miasto nie zasłużyło na Niego. W listopadowe święto wspomnę o Nim przy modlitwie za zmarłych.

Jarosław, człowiek o szczerej naturze, też bardzo wrażliwy i inteligentny, a mimo, że pełnił ważne funkcje, normalny, przyjazny dla ludzi. W pewnym sensie nawet nieśmiały, pokonywał to paląc ogromne ilości papierosów. Pamiętam, że gdy to widziałem, a towarzyszyłem Mu w tym nieraz, myślałem: chłopiec ogranicz to albo rzuć, bo to kiedyś Cię zabije. Nawet nieśmiało Mu to też podpowiedziałem raz. Uśmiechnął się i spojrzał z miną świadomego tytoniowego samobójcy. Wiem jak ta mina wygląda, bo sam taką miałem w ostatnich latach, gdy paliłem. Powiedział: wiem, wiem, tylko to jest takie trudne ...
Wczoraj przeglądałem internet by dowiedzieć się co u Niego słychać. Zmarł dwa lata temu. Nagle. Nie podano przyczyn.

Wieczne odpoczywanie racz im dać Panie ...

Ja mam sporo lat. Od pewnego czasu zauważam ze smutkiem, że większość, znakomita większość moich bliskich, tych, których kochałem, ceniłem szanowałem i na nich się wzorowałem, odeszła.

Oni wszyscy są po tamtej stronie !
I zadaję sobie pytanie, co ja tu jeszcze robię?

Duśka · Gość

Zbliża sie powoli Listopad – czas zadumy, refleksji i pamięci o tych, którzy odeszli. To czas modlitwy nad zmarłych duszami. Pamiętajmy o tych co odeszli , tak mało poswięcamy im czasu ten miesiąc niech będzie ich . Każdy z nas kogoś stracił i niejedna świeczka zapłonie .

+++

exe

Teraz, w perspektywie tego miesiąca, jaki upłynął od Święta Żmarłych i Dnia Zadusznego, pojawił mi się swoisty natłok myśli egzystencjalnych.

Ludzie odchodzą czasem w okolicznościach, które budzą bądź zdumienie, bądź niespokojne myśli o tym, jak umarł, czy też pobudzają empatyczne nastawienie rozważającego do cierpiących ludzi.

Duśka · Gość

Listopad to taki wyjątkowy miesiąc. Czas wspomnień, refleksji o przemijaniu, o rozstaniach, o bliskich, którzy od nas odeszli. Na co dzień jednak nie przywiązujemy do tego większej uwagi, dopiero jak zbliża sie listopad. Tak naprawdę zmarli potrzebują naszej modlitwy cały rok. Sama zauważyłam jak tylko ledwo skończył się miesiąc listopad to już całkowicie odcięłam się pamięcią o nich i zaprzestałam modlitw .

TOMASZ-V.A.D · Gość