KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Duśka · Gość

Obecnie zatrzymałam sie na 23 rozdziale '' O rozmyślaniu nad śmierćią''. Zaczynam powoli rozumieć .

exe

Duśka · Gość

Zauważyłam podczas wizyty u jednej pani w podeszłym wieku książkę o ''śmierci''. Akurat była w łazience to zaglądnęłam o czym ta ksiązka jest , a tam były rysunki i opisy całego procesu pośmiertnego , łącznie z przygotowywaniem ciała itp. Zastanawiam sie po co to czyta , czy to jest ,aż tak ważne co bedą z naszym ciałem robić po smierći Question

. Czy warto to wiedzieć.

exe

Duśka · Gość

Duśka · Gość

Miałam w sobotę sen o śmierci i obudziłam się w nocy ,ze ktoś zmarł. A dzisiaj rano w pracy kolega mi powiedział ,że w nocy w sobotę zmarł mój pacjent . Czy ten sen to mógł być przypadek Question

exe · Wysłany: Pon 14:11, 14 Mar 2016 Temat postu:

A czy przypadek jest jakąś rzeczywistością samoistną?

Duśka · Gość

Nie wiem jak to wytłumaczyć . Przypadek czy może przeznaczenie albo zbieg okoliczności. Jak śni mi się smierć to zawsze ktoś umrze w tym dniu. Mam też często wczesniej takie myśli , jak wchodzę np. do pacjenta i wiem ,że widzimy się ostatni już raz , takie coś mi się w głowie nasuwa, to jest niekontrolowane . Albo jadę i wiem ,że za tamtym rogiem czy skrzyżowaniem jest wypadek a nie widzę go , tak nagle przesuwa mi się taka myśl i potem jak przejadę kawałek to faktycznie jest wypadek i wiele innych jeszcze dziwnych zjawisk. Tak samo było ze snem o dawnym zmarłym , chciałam ,żeby mi się pokazał i wiedziałam ,że jak go przywołam to przyjdzie w nocy i zapaliłam świeczkę i wiedziałam ,że pojawi się tej nocy i pojawił się . I jeszcze wiele innych zdarzeć . Zatem co to jest , jak to wytłumaczyć Question

exe · Wysłany: Pon 15:54, 14 Mar 2016 Temat postu:

Tego nie trzeba tłumaczyć, lecz trzeba prawdziwie służyć Bogu. Skupienie Siena darach, oddala od życia miłością.

exe · Wysłany: Pon 15:55, 14 Mar 2016 Temat postu:

Tego nie trzeba tłumaczyć, lecz trzeba prawdziwie służyć Bogu. Skupienie się na darach, oddala od życia miłością.

Duśka · Gość

A jak tak naprawdę wygląda ta prawdziwa służba Question

. Może być tak ,że wydaje nam się ,że służymy , a możemy błazić jednak.

exe · Wysłany: Pon 17:08, 14 Mar 2016 Temat postu:

Duśka · Gość

Dlaczego niektórzy nie potrafią pogodzić się ze śmierćią , już nie własną ale czyjąś. Ja nie potrafię mimo ,że tak wiele o niej czytam i próbowałam ją zrozumieć . Chodzi o śmierć szczególnie bliskich nam osób . Już jedną smierć to ponad dziesięc lat trwało zanim się z tym pogodziłam ( dziesięć lat żalów i wyrzutów). Zbliża się kolejna i boję się ,że to wróci , że wróci ten czas gdy szczególnie cierpiałam. Co mam robić . Boję się znowu to przechodzić .

exe

Duśka · Gość

Wiem ,że zmarli cieszą się ,że mogą isć do Pana. Dziękuję za te Psalmy , muszę do nich częsćiej wracać . Nie odbieram to jako egoizmu tylko to jest tęsknota .

Duśka · Gość

Piękny gest :wink:

[link widoczny dla zalogowanych]

Ps. Ale nie wiem czy to nie było na pokaz. Rolling Eyes

TOMASZ-V.A.D · Gość

exe

maly_kwiatek · Gość

Nieśmiertelność duszy jest fundamentem wiary i światłem nadziei dla tych, co małej wiary.
Jest wreszcie dowodem niesłychanej miłości Boga do człowieka.

Duśka · Gość

Jaśmina · Gość

Miałam okropny sen . Śnił mi się jakiś stary statek i płynęłam nim ,na około brudna wszędzie woda i weszłam do jakieś kajuty a tam wisiał obraz Pana Jezusa i nagle ten obraz zaczął się zmieniać . Oczy stały się czerwone i była kamienna , zła twarz.Obudziłam się i mam teraz lęk .Czy to zwiastuje śmierć, czy ktoś umrze Question

maly_kwiatek · Gość

exe

Jaśmina · Gość

Nie wiedziałam za bardzo , gdzie zapodać to . Myslę ,że tutaj będzie dobrze .

Cmentarz pod wodą.

Na południe od wyspy La Palma znajduje się cmentarz jezuitów, na którym nikt nie zapali znicza. W 2000 roku zrzucono tam w głębinę 40 kamiennych nagrobków.
To niecodzienne cmentarzysko odwiedzane jest dziś przede wszystkim przez wielbicieli nurkowania. Tymczasem prawie 500 lat temu 40 jezuitów „zanurkowało” tam wbrew własnej woli, tonąc w odmętach Oceanu Atlantyckiego. Głównie z powodu nieposiadania rąk i nóg… Tak, historia męczenników z Tazacorte jest krwawa i brutalna. A jednocześnie niezwykle ciekawa.

Historia ta zaczyna się w sercu i głowie błogosławionego o. Ignacego de Azevedo. Ten portugalski jezuita po dwuletniej misji w Brazylii – poruszony tamtejszą nędzą, zarówno materialną jak i duchową – postanowił zorganizować grupę duchownych, gotową prowadzić tam działalność ewangelizacyjną. W krótkim czasie udało mu się przekonać generała jezuitów, Franciszka Borgiasza, a następnie 69 ochotników, by wyruszyć do portugalskiej kolonii i wesprzeć misje ewangelizacyjne.

Inicjatywie pobłogosławił nawet papież Pius V, przekazując na ręce bł. Ignacego obraz Matki Bożej z Bazyliki Matki Bożej Większej w Watykanie. Po 5 miesiącach przygotowań, 5 lipca 1570 roku, siedem statków i karawela wyruszyło w kierunku Madery, do której dopłynęli w ciągu tygodnia. I tu skończyła się przyjemna część podróży.

Otóż na miejscu misjonarze usłyszeli plotki o krążących po okolicznych wodach francuskich piratach, którzy oprócz zwyczajnej, pirackiej nieprzychylności do innych uczestników ruchu morskiego, mieli szczególną niechęć do katolików, gdyż byli hugenotami. Znaczna część wyprawy zdecydowała się pozostać na Maderze, prócz 39 śmiałków i o. Ignacego, którzy mimo wszystko wyruszyli statkiem „Święty Jakub” (port. Santiago) w kierunku wyspy La Palma. To jednak jeszcze nie ten moment, gdy misjonarze natknęli się na francuskich korsarzy.

Na La Palmie o. Ignacy spotkał swojego kolegę ze szkoły, który gościł przez kilka dni całą wyprawę u siebie. Według legendy bł. Ignacy miał odprawić mszę św. w tamtejszej kaplicy, podczas której doznał wizji swojej męczeńskiej śmierci. Ponoć tak przejął się objawieniem, że pozostawił ślady swoich zębów na kielichu liturgicznym. Czy to prawda? Nie wiadomo, choć do dzisiejszego dnia przechowywany jest tam ornat, w którym błogosławiony miał odprawiać ową mszę.

13 lipca załoga postawiła przepłynąć na drugą stronę wyspy, do portu Santa Cruz. Lecz gdy byli mniej więcej w połowie swojej drogi, napotkali francuskie statki, będące pod wodzą pirata Jacques’a Sourie. Były one znacznie szybsze od Santiago, skutkiem czego w niedługim czasie na pokładzie misjonarzy znalazło się trzech piratów. Nie zabawili jednak tam długo, bo załoga Santiago korzystając ze swej przewagi liczebnej zapewniła im błyskawiczną „wycieczkę” na tamten świat. Naturalnie, musiało to rozwścieczyć resztę awanturników.

O. Ignacy postanowił wyjąć spod pokładu podarowany przez papieża obraz Matki Bożej, umiejscowił go przy głównym maszcie i zwołał załogę do wspólnych modlitw. Jeśli ktoś dziwi się pacyfistycznej decyzji zakonnika, niech pomyśli o przewadze piratów, nieuzbrojonych jezuitach i szybszych statkach korsarzy – wyrok śmierci został podpisany w momencie, gdy francuscy hugenoci pojawili się na horyzoncie.

Ci zaś, gdy wtargnęli na pokład Santiago, rozpoczęli prawdziwą rzeź. Obcinali głowy klęczącym jezuitom, części z nich odrąbywali ręce i nogi, wrzucając korpusy do morza, by ci bezradnie tonęli w otchłaniach oceanu.

Skąd taka dokładna relacja? Wprawdzie piraci ze szczególnym okrucieństwem zabijali każdego, kto nosił sutannę, lecz jeden jezuita zdołał się uratować. John Sánchez przeżył tylko dlatego, że był kucharzem, a korsarzom akurat brakowało takowego. Pływający z piratami jezuita uciekł od nich, gdy zawinęli do najbliższego portu.

Między innymi dzięki jego relacji 11 maja 1854 roku papież Pius IX beatyfikował 40 męczenników z La Palma*. W 2000 roku, by uczcić ich pamięć, zatopiono tam 40 potężnych, kamiennych krzyży. Okoliczni mieszkańcy wierzą, że dzięki nim ocean, zwykle niespokojny w tym miejscu, wyciszył się. Jakby też chciał swoim milczeniem uczcić pamięć jezuitów. Być może ktoś zastanowił się, czemu męczenników jest 40, skoro jeden z nich uciekł a na pokładzie do La Palma zostało ich 40. Otóż w poczet męczenników został wpisany także czternastoletni Jan de San Juan, który był siostrzeńcem kapitana statku i kandydatem do zakonu.

Poniżej nagranie .

https://www.youtube.com/watch?v=ESCJ1BieMqI