KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Myślę, że domy starców są przepelnione nadopiekuńczymi rodzicami.

Prostaczek

Możesz to wyjaśnić ?;]

exe

Wydaje się, że dzieci które doświadczają nadopiekuńczości, nie wykształcają zdrowego osądu rzeczywistości rodzinnej i zyskują otępiałe serce, mające trudności z wyjściem poza siebie same, co objawia się znieczulicą, brakiem empatii, etc...

Magnolia · Gość

exe

Magnolia · Gość

Tak się poznaje , kiedy okazuje się ,że byłeś złym rodzicem , poprostu dziecko oddaje cię do domu starców :x. A wracając do nadopiekuńczośći to nie wiem jakie to uczucia rodzice mnie jak to się mówi ''lali '' i nie czułam wtedy tej nadopiekuńczości :(

Martinus

Philip

To jest interesujące... W dzisiejszych czasach kiedy statystycznie dziecko nie jest zbytnio pożądane, następuje swoiste uzależnienie od już posiadanych.

Rodzice chcą mieć kontrole nad każda częścią życia, byleby się nic nie stało i miało jak najlepiej. Myślę, że jest to wynik złej hierarchii wartości, gdzie to nie Bóg jest na pierwszym miejscu, ale nasza pociecha.

Nie można też zbytnio winić takich osób. Takie a nie inne działania są wynikiem błędów wychowawczych znowu ich rodziców.
Uważam, że oddawanie do domu starców to szczyt bezwdziecznosci. Myślę, że to już nie tyle kwestia relacji co zasad.

exe

Duśka · Gość

To nic nie ma wspólnego z nadopiekuńczośćią poprostu to pozbycie się uciążliwego problemu ze starzejącym się, często schorowanym rodzicem.

Martinus

Duśka · Gość

Niestety nie jesteś w stanie tego wiedzieć ponieważ nie masz wogóle z tym styczności i jedynie co możesz powiedzieć to na podstawie wyczytania tego co piszą w internecie. Trzeba zrobić dokładny wywiad ,żeby zrozumieć co ludżmi kieruje,że takie kroki podejmują.Możliwe ,że jednym z powodów ,jednak w małym stopniu można wziąc to pod uwagę tą nadopiekuńczość ,jednak składa się na to wiele innych czynników .

Martinus

exe

Dlatego tak ważne jest usamodzielnianie się za wszelką cenę.

Duśka · Gość

A spowiadacie się z tego, że nie słuchacie rodziców. Question

Ja ich nigdy nie słucham i też nigdy się z tego nie spowiadam a podobno spowiednicy mówią ,że dorośli ludzi z tego się spowiadają . Confused

Philip

maly_kwiatek · Gość

Rodziców trzeba szanować, a nawet według Dekalogu Mojżeszowego - czcić.
Przypominają o tym nie tylko mojżeszowe księgi i zasady chrześcijańskie, mówi o tym jedna z pięciu reikowych uniwersalnych podstaw bycia szczęśliwym:

Mówi ona:
Szanuj rodziców, nauczycieli i starszych.
Gdy się tę zasadę objaśnia, to tłumaczy się, ze działa ona symetrycznie. Czyli także szanuj dzieci, uczniów i młodszych, jednak ten szacunek wynika z tej pierwszej zasady, a nie odwrotnie. Taki porządek świata: od uszanowanego rodzicielstwa i starszeństwa do bycia szczęśliwym dzieckiem i młodszym.

Z moich obserwacji i doświadczeń wynika niezbicie, że ci, którzy postanowili nie realizować tej zasady w sposób trwały w swym życiu, rozmywają w przestrzeni czasu i miejsca swoje własne życie. Ludzie odcinający się od rodziców, często wędrują gdzieś po świecie i sami nie wiedzą dlaczego i czego szukają. W młodym wieku zapadają na ciężkie choroby.

A szukają korzeni, bo rodzice są korzeniami dla dzieci.
Odcięcie korzeni sprawia, że młode organizmy odcięte od swych podstaw nie mogą się rozwijać.

Jak realizować tę zasadę, gdy nie mamy podstaw by szanować rodziców za ich działania czy zaniechania?
Zmień nastawienie.
Nie masz uniwersalnego obowiązku ani kochać rodziców, ani szanować ich postępowania - zwłaszcza gdy jest niemoralne i grzeszne.
Prawo Boże mówi jedynie byś ich szanował za to, że są Twoimi rodzicami i zapewnili Ci zaistnienie życia. Nikt tylko Oni i Bóg.
I nie oceniaj co robili potem, ani w jakich okolicznościach Cię poczęli a matka urodziła. Szanuj ich za to, że są Twoją podstawą istnienia.
Tyle i aż tyle.

Wtedy nie będziesz mieć blokad do swojego rozwoju i swojego sposobu budowania szczęścia.

uel

maly_kwiatek · Gość

exe

Bardzo twórcze, bardzo dogłębnie analizy z życia wzięte piszecie i bardzo dobrze czyta się Wasz język.
Trudno mi się nie zgodzić z Waszymi spostrzeżeniami.

Zauważam taką możliwość, że rodzic nadopiekuńczy przenosi obraz swego niezrealizowanego potencjału na swoje dzieci, w intencji realizacji przez nie tegoż potencjału.

Marzenia, niezrealizowane powołanie, ucieczka może od bolesnych wspomnień w dziedzinie urażonej miłości...

Wreszcie, słusznie też zauważa greorius kwestię neurotyzmu panującego wśród rodziców, którzy to obarczają swoimi wadami swe pociechy.... A wszystko to według mnie podzwonnym jest przeniesienia swego obrazu na dzieci....

To wszystko mógłbym podciągnąć pod pozytywną próbę troski o dziecko, o jego ochronę, ale jak to bywa w świecie: nieumiarkowanie prowadzi do patologii....

A przecież jest w Piśmie:
"Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha." (Kol 3, 21)

uel

Domy starców nie wydają mi się jednak złym miejscem o ile jest tam godne traktowanie . Model społeczeństwa z dnia na dzień z roku na rok się zmienia, wszystko staje się tak niepewne co wiąże się z dodatkową troską czasem zbyt wielką o los bliskich ... . Kiedyś było dużo więcej rodzin wielodzietnych , człowiek "miał większą wartość" były tradycyjne i ustalone zasady. Każdy człowiek potrzebuje miłości i bez tego nie da się żyć . Jednak wiele osób marnuje miłość i swój czas w te diabelskie dzieła rąk ludzkich które zastępują ludzi a część osób która jest w mniejszości itym się nie zadowala , choćby chciała to z wielkim trudem lub wogóle nie znajdzie kogoś kto by nie był pochłonięty tymi próżnymi rozrywkami itd.
Ale na szczęście dla mnie takim domem jest to forum no i Bóg Razz

exe

Wszędzie, gdzie jest pokój, musi być i miłość, a nigdy nie wiemy, gdzie poślę nas Bóg. Przypomnijmy sobie tylko słowa Jezusa skierowane do Piotra Apostoła:
"Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz». To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to, rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» " (J 21, 18-19)

A co do Twego pobytu na forum, które miałoby być takim 'altesheim'... Miło czytać takie wyznania. 😀

Jaśmina

A moim domem jest Niebo. Ja tylko podróżuję po tym świecie.

exe

uel

Dla mnie istnieje też tymczasowy dom ziemski jako wewnętrzna ostoja pokoju dla zachowania wiary ,prowadząca przez trudności zewnętrzne . A takim ziemskim domem dla wiary gdzie szatan bałby się zbliżyć z powodu swej pychy i pozornej doskonałości , wydają mi się miejsca gdzie pomaga się chorym , upośledzonym , umierającym, starszym osobom , niepełnosprawnym . I te zewnętrzne trudności są niczym , byleby każdy trud podjąć aby tą wiare zachować a miłosć rozwijać dzięki Bogu co jest źródłem pokoju .

exe

uel

Świetna animacja ukazująca opłakane skutki nadopiekuńczości
https://youtu.be/5j6bvAcme8g

uel

Kiedys domy starców nie były potrzebne bo krócej żyli ludzie. Dzis długowieczność nie sprzyja niczemu, nie dziwi wcale czemu jest dzis tez takie nastawienie na budowanie relacji. Kiedys jak żyło się średnio 30 parę lat to jednak te trudy trwały krócej, a dziś bez zdrowych relacji funkcjonowanie jest niemożliwe wręcz bo bo np samo egzystowanie zawodowe staje się destrukcyjne jeśli destrukcyjne stają się więzi. A to nie lada sztuka i to wszechstronna aby budować zdrowe relacje z ludźmi. Bo są przecież różne roznice , jedni się mniej przywiązują a jedni bardziej i okazuje się że kazdy nas zaskoczy, ze coś pójdzie nie po naszej myśli, i okazuje się że drugi czlowiek nas przekracza podobnie jak przekracza nas Bóg i nie mozemy pojąć ani Boga ani człowieka ktory kieruje się swoją wolnoscią .