KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Machabeusz

Czas ziemski jest krótki a jest to jedyna chwila by zdobyć "skarby niebieskie", które w tym przypadku nazwę zasługami.
Nieraz złe pojmowanie co stanowi zasługę, może źle pokierować naszymi poczynaniami i zmarnotrawić ten cenny czas.

NIE EFEKTY

W "Dialogu o Bożej opatrzności" św. Katarzyny ze Sieny przeczytamy, że efekty naszych działań nie stanowią zasługi. Bóg nie rozlicza nas z tego ilu ludzi nawrócimy, liczy się raczej sam fakt że robimy coś w tym kierunku, ale jak się później przekonamy, nie chodzi tu o starania ale o coś więcej.

NIE STARANIA

Katarynka

Marek MRB · Gość

Muszę powiedzieć, że dla mnie (może dlatego że jestem technokratą z zawodu i charakteru) właśnie nauka Kościoła, jej cudowna logika i kompletność przyciąga do wiary.

exe

Katarynka

exe

Katarynka

exe

Nie wiem czy dobrze Cię zrozumiałam, pozwolę sobie jednak odpowiedzieć.

Zauważ, że święci Kościoła doskonale łączyli własną użyteczność dla dzieła zbawczego, z pokorą, która pozwala widzieć w sobie sługę nieużytecznego.

Myślę, że tu działają takie czynniki, które, z jednej strony pozwalają dostrzegać, że to ich dzieło jest w istocie niczym innym jak łaską Bożą (w końcu Bóg przecież spełnia w ten sposób pragnienia ich serca), a z drugiej strony sam Bóg działa w taki sposób, że im bardziej ubogaca daną duszę i czyni ją ( nie bez jej udziału) użyteczną dla dzieła zbawczego, tym więcej odkrywa przed tą duszą (Bóg ma swoje sposoby) jej wielką nędzę.
Taka dusza, pomimo, że wydoskonalona, widzi głównie swą własną nędzę i wielką Bożą łaskę. Właśnie dlatego wielcy święci uważali się za wielkich grzeszników.

exe

W rzeczy samej, siostro, wydaje się więc, że nie tyle odpowiadamy sobie wzajemnie, co raczej wzajemnie się uzupełniamy ku pożytkowi Czytelników strapionych na duszy, a przede wszystkim ku widocznej wszystkim Chwale Bożej Wink

Rzeczywiście, byłoby zuchwalstwem uważać się za doskonałego, co stwierdza święty Paweł:

"Nie żebym już osiągnął, albo żebym już był doskonały (...) Wszyscy więc my, doskonali, tak to odczuwajmy" (Flp 3, 12 ; 15).

Niezwykle cennym jest to, co piszesz o wzroście duchowym ku pożytkowi innych dusz, w czym upatrywać trzeba doskonałość - na przykład - stanu biskupiego, zaś rozumiem Twe racje wobec samego pragnienia osiągnięcia doskonałości, czego już nazwać zuchwałością nie można, skoro święty Paweł mówił:

"Ubiegajcie się o lepsze dary" (1 Kor 12,31).

Jeszcze inną sprawą jest to, że na przykład ubieganie się o prymat wśród kapłanów, jako biskup, nie jest możliwe bez grzechu fałszywej ambicji, ponieważ być biskupem - jawi się dostąpieniem wielkiej czci, a o cześć nie staramy się, lecz ją przyjmujemy w pokorze.

Katarynka

Bycie biskupem to przede wszystkim ogromna odpowiedzialność i wynikająca z niej służba. Komu więcej dano, od tego więcej wymagać się będzie.
Zaś ewentualna cześć to zaledwie skutek uboczny, choć niewątpliwie jest wskazana.
Przez niektóre bardzo skromne dusze taka cześć im okazywana może być przeżywana jako swoista pokuta, jednak dusza prawdziwie pokorna przyjmie ten ciężar, gdyż jest on również częścią planu zbawczego.

exe

Katarynka

Może po prostu chodzi o to, że nasze dobre uczynki nie mają mocy zbawczej, w końcu sprawiedliwi żyjący przed Chrystusem dopiero na mocy Jego zasług dostali się do nieba.

Tak też i podobno jest z naszymi uczynkami czy ofiarami, że dopiero w zjednoczeniu z zasługami Pana Jezusa, stają się Bogu miłe, gdyż my sami jesteśmy zbyt lichym stworzeniem, by cokolwiek naszego samo z siebie miało stanowić wartość.

Podobnie rzecz ma się ze źle pojętym ekumenizmem, gdyż fundamentem prawdziwej jedności jest fundament Prawdy. Prawda wskazuje Drogę, zaś Droga prowadzi do Życia.
Jedność bez tego fundamentu również nie jest zasługująca w oczach Boga, a jeśli wiąże się z roztrwonieniem skarbów Kościoła, staje się obciążająca dla tego, który dziedzictwo roztrwania.

Katarynka

exe

MariaMagdalena

Katarynka

exe

Tyle, że ta gotowość bez konkretnego czynu, może się przerodzić w grzech zuchwały lub odkładanie nawrócenia na później.

Prawdę mówiąc, człowiek ma tyle brudu wewnętrznego (nie musi tego widzieć), że ten akt woli wyrażony czynem w rzeczach, które są w jego możliwościach, nie jest żadnym wyczynem wielkim, choć może się wiązać z oporem i początkowymi trudnościami.

Nie mówię tu o hard core, typu porzucenia wszystkiego, kiedy nie jest to koniecznością.
Tylko co się stanie w sytuacji, kiedy leniwy bądź niedouczony katolik będzie musiał (z Bożego dopustu) stanąć wobec wyboru radykalnego?
Muszę powiedzieć, że wiele doniesień z różnych części państw rozwiniętych już od dawna wskazuje, że ów dopust Boży zbliża się nieuchronnie.

Ps. Katolicy lewicujący mają na to odpowiedź :twisted:
Zmieni się Ewangelię i się przepęka. Miłosierny Bóg nam wszystko wybaczy...

exe

Gotowość ducha, owa dynamiczna możność, to czuwanie i modlitwa:

" Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe". (Mt 26,41).

Rzeczywiście, wszelki uczynek spełniony ze względu na Chrystusa daje łaskę Ducha Świętego, ale najwięcej ze wszystkiego daje modlitwa, gdyż modlitwa zawsze jest na podorędziu, jako oręż do zdobywania łaski Ducha.

Wystarczy spojrzeć na pragmatyzm, którego jakoby miałoby zabraknąć poprzez pokazanie przykładu "leżenia do góry brzuchem". Czyżby, siostrzyczko?

A gdybyś chciała iść do kościoła, a ten będzie zamknięty, albo będziesz chciała dać coś ubogiemu, lecz jego nie będzie, albo Ty nie będziesz miała czego dać?

Albo będziesz chciała zachować dziewictwo, ale nie spełnisz tego z powodu swej cielesnej struktury, lub z powodu działania diabła? To wszystko jednak nie odnosi się do modlitwy, a tę każdy może spełniać: biedny, bogaty, chory i zdrowy.

Wielką jest moc modlitwy, bo i najłatwiej ją spełniać, a najwięcej łaski Ducha Bożego daje.

Katarynka

exe

Mówię o rzeczach możliwych do spełnienia, a których się nie spełnia, kusząc zły los.
Nie zaś o tych , których spełnić się na daną chwilę nie da, a do których dusza się wyrywa. Tu jest predyspozycja ducha, ale... odkryłam, że niekoniecznie zgodna z wolą Bożą.
Twój przykład niedoszłej dziewicy obrazuje taką pomyłkę, kiedy ktoś mylnie lub lekkomyślnie określa swe powołanie i poprzez to, co miało być cnotą, dochodzi w konsekwencji do grzechu.
Aczkolwiek przykład tej dziewicy- nie dziewicy może obrazować sytuację, kiedy ktoś dobrze odczytuje swe powołanie, lecz w czasie dalszej wędrówki, poprzez jakieś własne błędy, wystawia siebie na pokusę i ulega jej. Ostatnią rzeczą, jaką wówczas człowiek powinien robić, to szukanie winy poza sobą i utwierdzanie się w dalszych błędach.

Katarynka

exe

To jest sprawa duszpasterstwa, przypadków indywidualnych.
Małe dzieci karmi się mlekiem, jednak stopniowo należy przechodzić na pokarm stały.

Nie lubię poruszać takich tematów ogólnikowo, bo mam wrażenie, że mogą zostać źle odczytane i narobić szkód.

exe

Katarynka

exe

Katarynka

Trzeba poznawać samego siebie, bo bez znajomości siebie, tego w nas, co nas od Boga oddala, nie da się odróżnić własnej woli od Bożej woli.

W czasie tego procesu poznawczego życie nie dzieje się w próżni i trzeba nam podejmować decyzje, tj. rozsądzać - co mogę czynić, co powinienem czynić, a czego należy unikać.
Wtedy mamy możliwość uczenia się poddawania własnej woli - rozumowi, zaś rozum powinien być poddany Chrystusowi, a co to oznacza, naucza Objawienie i Tradycja Kościoła.

exe

Katarynka

Katarynka

Myślę, że każda okazja do spełnienia dobrego uczynku jest łaską nam daną od Boga.
Poza tym Pismo Św. wyraźnie mówi, że pewne charyzmaty, dary Boże (proroctwo, wyrzucanie złych duchów) nie muszą iść w parze ze zbawczym zamysłem Bożym względem danej duszy i nawet człowiek napełniony takimi darami może się potępić z własnej swej winy.
Nie wspominając już o tych, którzy nie nakarmili głodnego, nie przyodziali nagiego, itp., a także zapomnieli o potrzebie upomnienia grzeszącego brata, którego śmierć wieczna będzie dla nich obciążająca.

exe

Katarynka

He, he, dusze nie czujące się obywatelami tego świata (tj. dusze wrażliwców), a będące na haju, też mają odloty :wink:

Każdy pilot wie, że trza lecieć właściwym korytarzem, pilnować kursu i odpowiednio korzystać z przyrządów w maszynie.

exe

czasami dusze wrażliwców popadają w schizofrenię, stąd kurs jaki obierają, odbywa się po orbicie kołowej, a wtedy wiara i rozum świadczą wyobraźni delikwenta, co znacząco odbiega od ich roli podczas uobecnienia się Trójcy Świętej.

Duśka · Gość

Jak stać się pokornym Question

. Tylko proszę bez ''dogryzania'', bo i tak mam problem z ''fochami''. :?

exe

Trzeba więc ci wiedzieć, że pokora nie polega na naturalnej łagodności, ale jest źródłem gorliwej gotowości do służenia:
”Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mk 10,45).

Przykład ten pokory staje się żywy, kiedy uobecnia się w postawie Jego uczniów:
”Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem” (J 13,14-15).