KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

MariaJoanna

Witam!
Dziś chciałam się tylko przywitać, troche podczytam, a może za parę dni napiszę coś więcej.
Mam 33 lata, sakramenty przyjęłam w wieku 25lat. W tedy też zamknęłam ciężki etap mojego życia, odeszłam od swiadków jehowy.
Dziś staram się być dobrym człowiekiem, poprawną katoliczką, dawać przykład moim dzieciom, żeby wiedzieli gdzie i jak szukać Boga. Wydaje mi się, że całkiem nieźle mi to wychodzi, ale mam świadomość tego, że nadal mam dużo do zrobienia :) I jeszcze więcej do poznania.
Sporo czytam, analizuje, lubię sama zbierać informacje, chociaż nie powiem, często przydaje się pomoc innych, dobrych ludzi :)
Pozdrawiam!

Prostaczek

Witaj bardzo się cieszę ,że tu trafiłaś! Pozdrawiam ;]

exe

Szczęść Boże! Wink

Dziękuję, że jesteś!

Wierzę, że z Twoim doświadczeniem wspomożesz wielu potrzebujących,

Z Panem Bogiem.

Palma

Szczęść Boże :)

Gość

uszanowanko.
Jak myslisz co można zrobić by nawrócić śj ? stoją na ulicach to latwo do nich dotrzec.

MariaJoanna

dziękuję za przywitanie :)

co można zrobić? to bardzo ciężki temat, przez ostatnie lata próbowałam już wszystkiego, tzn tak mi się wydaje.
Z tego co zaobserwowałam, każdy kto on nich odszedł musiał sam do tego dojrzeć. Ja próbowałam próśb, gróźb, podsuwałam ksiązki, próbowąłam tłumaczyć... a to wywołuje jeszcze większy opór. Każda próba nawrocenia jest interpretowana jako prześladowania, a przecież "prawdziwi czciciele" mają być prześladowani... Takie zachowanie umacnia jeszcze ich wiarę/ślepe patrzenie w odgórne wytyczne.
Mnie "zwiódł" internet :) Ja byłam trzecim pokoleniem sj w mojej rodzinie. Babcia z dziadkiem byli na tamtym terenie pierwszymi założycielami zborów. Może się wydawać, ze po takim wychowaniu moja wiara powinna u nich być silna, ale chyba to jednak poszlo w drugą stronę. Zaczęłam szukać, drążyć.... zaczęło się nie zgadzać i odeszłam. Część mojej rodziny poszła za mną, więc tu odniosłam sukces, zobaczyli, że poza tą organizacją można normalnie żyć :) Chociaz nie powiem, pierwsze kilka lat to była czarna rozpacz, zawisłam w niczym, bałam się końca świata, że moja rodzina przeżyje do Raju a ja zginę w męczarniach.... och mogłabym o tym książkę napisać.
Przełom we mnie nastąpił gdy umierał JPII. Mieszkałam wtedy w Krakowie, przeżywałam z wszystkimi jego ostatnie chwile pod oknem na Franciszkańskiej, brałam udzial w marszach, mszach itp... Dziś wiem, jestem na 100% przekonana ze to właśnie JPII mnie nawrócił, ze obrałam tą drogę właśnie dzięki niemu. Po jego śmierci musiało minąć jeszcze kilka miesięcy, a później stwierdziłam, że nie wystarczy mi samodzielne analizowanie co i jak i zgłosiłam się do znajomego księdza, ktory spotykał się ze mną od tej pory raz/dwa razy w tygodniu, dużo rozmawialiśmy, czytaliśmy, wyjaśnił mi wiele rzeczy. Tak to w maju 2006 przyjęłam u niego sakramenty...
i tak w skrocie rozpoczął się nowy etap mojego życia :)

ojj i się rozpisalam Wink

miłego dnia zatem!

exe

Dziękuję za niezwykle zajmującą opowieść !

Jan Paweł II, wielki święty, filozof - papież. Jakże długo nie mogłem przyzwyczaić się do tego, że odszedł do Ojca. To była dygresja.

Co do kwestii podchodzenia do ŚJ na ulicy, to słusznie stwierdza MariaJoanna, że obrona samych siebie jest postrzegana, jako wyraz męczeństwa.

Podobnież i sprawa nawracania ... Jeśli ktoś się nie nawróci z Bożej łaski, to nadal ślepcem pozostanie. Raczej zalecałbym wszystkim wiernym dobrze poznawać swą wiarę, aby móc w stosownym momencie udzielić takiej pomocy, jak ów wspomniany kapłan MariiJoannie Exclamation

Błogosławieństwa Bożego !
Amen.

Gość

exe

GrasOne

Shalom

Migdałek

Witaj :)

Fascynująca jest Twoja historia. Wydawało mi się, że po opuszczeniu ŚJ ludzie stają się raczej samotnymi wilkami. Cieszę się, że z nami jesteś :D

MariaJoanna

62Krzych

Witam z Wielkim Szacunkiem :)
Pozdrawiam Serdecznie.