KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Martinus

Do pytania zawartego w nazwie tematu dodam jeszcze jedno , czy takie wychodzenie do ludzi jest konieczne by uzyskać równowagę i stanąć poza brakiem sensu który tak często wraca.

Zastanawia mnie jeszcze dlaczego tak trudno zacząć realizować takie założenie skoro w wycofaniu się do wnętrza , w izolacji wobec innych , w samotności jest jednym słowem trudno i źle.

maly_kwiatek · Gość

Człowiek jest stworzony na dwojaki sposób: jako jednostka osobowa i jako członek wspólnoty.

Trzeba nam funkcjonować na oba te sposoby.
Być z ludźmi i potrafić być samemu.
Każdy ze sposobów egzystencji jest ważny i potrzebny. Doskonale wiedzą to zakony, które praktykują powszechnie i działania wspólnotowe i działania na osobności.

Bycie samemu nie oznacza bycia samotnym. Pamiętamy, że zawsze i wszędzie jesteśmy z Bogiem.

Duśka · Gość

Ja może powiem tak od mojej strony . Tak . Pełnimy wolę Bożą we wspólnocie , stąd też do jej wypełniania konieczny jest dialog. :wink:

Philip

Mały kwiatek dobrze opisał.

Z tego co wiem to nawet pustelnicy nie są stricte sami.

Warto wyjść do ludzi, ale nie w sensie, że nagle będziesz pisał do wszystkich, których znasz na fb.
Jakie masz wspólnoty/ różne ruchy kościelne w okolicy?

Martinus

exe

O tym, na jakiej zasadzie wychodzić z pustelni i iść, mówi poglądowo o. Szustak . Kilkanaście minut konkretów:
o. Szustak w Panamie

PS: W ogóle zachęcam, aby mu towarzyszyć w jego wędrówce pielgrzymiej subskrybując jego profil i powiadomienia e-mail.

Philip

Martinus

exe

Martinus

exe

Duśka · Gość

Jeśli nie potrafisz być sam ze sobą, nie będziesz umiał być także z innymi ludźmi.
Trzeba wiedzieć, kim się naprawdę jest. Cisza wokół nas zmusza do bycia ze sobą sam na sam , do wewnętrznego dialogu, a to jest nie lada wyzwanie. Wydaje mi się , że warto zaplanować sobie taki „ czas ciszy” każdego dnia, poswięcić na pobycie poprostu ze sobą. :wink: . Wielu jednak ludzi w rzeczywistości boi się zmierzyć ze swoją samotnością, a zapewniam , że Boga znajdzie się w ciszy, samotności i modlitwie. :wink:

exe

Duśka · Gość

Ja chyba umiem być we wspólnocie . Na pielgrzymce zdałam z tego egzamin :P

Philip

Zdaje sobie sprawe, że jest trudno wyjsc na poczatku, ale spkojnie, to normalne. Sam przechodziłęm przez to samo.

Trzeba tylko obyć się z rzeczywistością.
Jakże chcesz iść dalej skoro nie chcesz przechodzić przez swoje granice?

TOMASZ-V.A.D · Gość

Bóg nie stworzył człowieka do życia w samotności, mimo, że czasami życie tak się układa lub człowiek sam tak wybiera, że żyje w samotności. Bóg czyniąc człowieka swoi dzieckiem pragnie aby człowiek żył wśród innych ludzi, aby otwierał się na innych, dlatego obdarzył człowieka darem kochania, okazywania swoich uczuć - człowiek może obdarzać miłością drugiego człowieka, przebaczać i te wartości, te dary pozwalają na właściwe relacje między ludźmi.

Złe relacje to wyrzucenie z życia człowieka tych darów, wartości, bez nich życie człowieka staje się bez wartości, bez sensu życia. Bogactwo wartości to taki osobisty bagaż każdego człowieka. Jeśli z tego bagażu zaczynamy wywalać poszczególne elementy (dary, wartości) to tak jakbyśmy podcinali gałąź na której siedzimy - czeka nas upadek, może nawet bardzo bolesny.

Wyjście do ludzi daje nam możliwość realizacji Bożego planu.

Martinus

exe

Martinus

Słabość mnie tylko dobija czego dowodem jest jakaś niewielka część dzisiejszego dnia , musiałem ruszyć się z domu bo miałem coś do załatwienia i nastawienie ogólne było dobre tyle że praktycznie im więcej "siebie" niepewnego , zlęknionego , próbującego siebie korygować tym gorzej aż do powrotu i pogrążaniu się w poczuciu winy że wszystko można było zrobić inaczej i dzięki temu czuć się teraz o wiele lepiej.

Duśka · Gość

Masz fobię Question

Philip

Duśka · Gość

Podeszłam pod kątem medycznym, z racji zawodu. Przepraszam . :?

Philip

Martinus

Duśka · Gość

To podchodzi pod fobię społeczną . Zachęcałbym do szukania pomocy u dobrego terapeuty poznawczo-behawioralnego.

exe

Jak zwał, tak zwał - skuteczne rozwiązywanie każdego problemu tego typu, zaczyna się od rozpoznania swej nędzy i w związku z tym od zawierzenia swego życia Bogu.

Jak się po prostu nie ruszy do działania - czyli nie wypłynie się na głębię (o czym już tu mówiono), to nie ma szans na sukces w walce.

Duśka · Gość

Wiesz Martinus myślę, ,że diabeł pozwala niektórym ludziom prowadzić beztroskie życie, bez bólu i cierpień , w dobrobycie , tylko dlatego ,żeby nie zwrócili się do Boga. Ty natomiast cierpisz , to jest znak ,że Bóg o ciebie walczy . To targa twą duszą.

Czemu to grzechu nie zgładzisz?
Nie zmażesz mej nieprawości?

Bóg jest w stanie ukoić ból, wzmocnić, dodać siły do walki, udzieli mądrości i pocieszy tak, że owy krzyż staje się lekki, a cierpienie staje się słodkie. :wink:

exe

Philip

Martinus