KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Martinus

Artykuły to nie powód wycofania z tego by zagłębiać się aż tak w problem nastawienia do ludzi. Jedynym miejscem w którym przyglądam się swojej osobowości w różnych sytuacjach i na różnych przestrzeniach czasowych to gabinet terapeutyczny a poza nim mogę szukać odpowiedzi na pytania jak konkretnie działać żeby rozpadł się zbudowany system o którym pisze ks.Pierzchalski.

exe

maly_kwiatek · Gość

Martinus,
ja Ci życzę zidentyfikowania przyczyn zjawiska, które nam opisałeś i uporania się z tą przyczyną.
Mało tego, każde z nas, którzy brali i biorą udział w dyskusji, z pewnością życzą Ci tego samego.

Problem nie jest mi obcy, choć jest jeden z najtrudniejszych jakie znam, mało tego, kiedyś był chyba i moim udziałem. Na pewno dotknął mojego syna, który całe lata walczył z tzw. nieśmiałością. Tzw. bo to była nieśmiałość pozorna. Ja reagowałem agresją gdy próbowano mnie wyciągnąć z jakiejś mojej "nory", gdzie spokojnie sobie egzystowałem w dzieciństwie.

Wydaje się, ze na omawiany syndrom składa się kilka przyczyn równocześnie i dlatego tak trudno go rozwikłać.

Nieśmiałość - mająca źródło albo w charakterze ducha, ale także w traumatycznych przeżyciach w historii, lub zasłyszanych w opowiadaniach,
Niezwykła wrażliwość uczuciowo - duchowa, powodująca bolesne ścieranie się z rzeczywistością i chęć ucieczki,
Brak oparcia, brak korzeni, podstaw, wsparcia, zwykle wynikający z przyczyn rodzinnych, braku lub nieobecności ojca, rozwodu w rodzinie, agresywnej lub wymagającej matce, szczególnie w stosunku do córki,
Patologiczny brak akceptacji zewnętrznej lub wewnętrznej, szczególnie brak samoakceptacji powodu takie niezwykłe wycofania społecznego,
Może być przyczyna demoniczna, niszcząca człowieka od środka, wpychająca w depresję i tendencje samobójcze.

Modlitwa do Boga pomaga, tylko, że dobrze wiedzieć o co się konkretnie modlimy, co nam jest potrzebne. Jeśli tego nie wiemy, modlić się należy o to, co najlepsze dla danej osoby i wszystkich zainteresowanych.

Korzystanie z pomocy terapeuty jest wartościowe, o ile terapeuta wie jak postępować z takim zespołem i umiejętnie prowadzi do identyfikacji przyczyn tego stanu. Po zidentyfikowaniu przyczyn, trzeba dać czas i możliwość pacjentowi, by sobie osobiście poradził z likwidacją tej przyczyny.

Szczęść Boże Martinusie
i nie gniewaj się na nas, że popełniamy błędy. Nie wiemy wszystkiego o ludziach, o ich trudnych sytuacjach, a chcielibyśmy, by byli szczęśliwi ...

Martinus

maly_kwiatek · Gość

Duśka · Gość

Na to wygląda ,że :wink: ..czytajcie

Według cenionego wiedeńskiego psychiatry Raphaela Bonellego, religia ma bardzo dobry wpływ na ludzką psychikę i może znacząco pomóc w leczeniu szeregu chorób psychicznych.

Taką opinię Bonelli przedstawił na wykładzie wygłoszonym na Uniwersytecie Zygmunta Freuda w Wiedniu w ramach międzynarodowego kongresu poświęconego związkom między nauką a religią.

Psychiatra oparł się na ponad stu artykułach naukowych, które traktowały o wpływie religii na zdrowie psychicznie chorych osób. 70 proc. spośród przeanalizowanych przez niego artykułów wskazywało na pozytywny wpływ religijności na pacjentów. Religia miała największy wpływ na leczenie takich chorób jak: demencja, depresje, schizofrenia oraz zespół stresu pourazowego. Znacząco pomagała też w terapii osób uzależnionych od alkoholu i narkotyków. W ten sposób, jak argumentował Bonelli, w oczywisty sposób obala się tezę Zygmunta Freuda, twierdzącego, że religijność sama w sobie jest zaburzeniem psychicznym.

Spośród przebadanych przez Bonellego artykułów jedynie 5 proc. wykazało na negatywny wpływ religii w leczeniu chorych.

Psychiatra powiedział też, że w ostatnim czasie da się zauważyć duży wzrost zainteresowania religią wśród neurobiologów. Można już dziś jasno stwierdzić, że istnieje wyraźna, pozytywna korelacja między jakością życia a religijnością. Dotyczy to zwłaszcza osób starszych.

Pach
Źródło: kathpress.co.at

Read more: [link widoczny dla zalogowanych]

maly_kwiatek · Gość

Oczywiście, ze religia pomaga żyć. Gdyby tak nie było, ludzie porzuciliby dawno religie.

exe · Wysłany: Wto 14:27, 07 Mar 2017 Temat postu:

MacMierz · Wysłany: Śro 17:28, 08 Mar 2017 Temat postu:

Osobiście polecam książkę Neal Lozano" Modlitwa uwolnienia". Dodatkowo zawsze można poprosić wspólnotę, która posługuje taka modlitwą o przeprowadzenie jej. W naszej wspólnocie wygląda to w ten sposób:
[link widoczny dla zalogowanych]
Ewentualnie modlitwa wstawiennicza:
[link widoczny dla zalogowanych]

Pozdrawiam

Philip · Wysłany: Czw 1:07, 09 Mar 2017 Temat postu:

W teorii kazdy ksiadz jest nawet zdolny do modlitwy wstawienniczej, ale ja uwazam, iz najlepiej sie samemu zakrecic wsrod jakiejs wspolnoty. Akurat w takim wieku studenckim jest calkiem sporo roznych rzeczy ;). Kwestia tego gdzie sie mieszka, moze byc jedynie problematyczna.

MacMierz · Wysłany: Czw 11:56, 09 Mar 2017 Temat postu:

Zgadzam się z Philip: warto poszukać wspólnoty, w której będziemy wzrastać w wierze, formować się. A co do odległości: w naszej wspólnocie są osoby, które pokonują po 40 km co tydzień, żeby dotrzeć na spotkanie :D Pozdrawiam :D

Martinus

Jak można pójść na spotkanie z osobami których się kompletnie nie zna i jeszcze podjąć jakieś rozmowy ? To jest niewyobrażalne.

exe

Duśka · Gość

Nie jest wcale tak żle. Zawyczaj po wstępnym przedstawieniu się gdzie wypytywują cię o stan cywilny i ilośc dzieci , w końcowej fazie pytają o stan konta. Jak powiesz ,że jesteś biedny jak mysz kościelna to już masz po przyjaciołach. :wink:

Martinus

exe

Martinus

Czytałem , to też jest na poziomie teorii i wyobrażeń a rzeczywistość i tak robi swoje. Poza tym pierwsze zdanie które zawiera "trzeba znosić.." , znowu coś trzeba czyli nie ma nic darmo.

Duśka · Gość

Myślę, że nadawałbyś się na pustelnika. Może Bóg cię do tego powołał. Przekonaj się o tym. Porzuć wszystko i idż na pustynię .

Martinus

Już jestem od dawna na pustyni. Pokój i cztery ściany (poza pracą i małymi innymi epizodami) to jest pustynia na której już nie można wytrzymać.

exe

Duśka · Gość

Właśnie. Nie o takiej pustyni mówimy. Ty siedzisz we własnej klatce bo tak ci dobrze.

Martinus

Z tym dobrze to sprawa dyskusyjna ale że bezpiecznie to tak.

Duśka · Gość

Wypłyń na głębię. Daj się porwać fali. :wink: . Poczytaj o Jezusie.

Martinus

Duśka · Gość

Zasiedziałam się dzisiaj w kościele a jeszcze była po Mszy św. Nowenna do Ducha św. a potem poszłam z koleżanką z kościoła na krótki spacer. Niedawno co wróciłam i mam małą jeszcze robotkę . Jutro popołudniu odpowiem jak nie zapomnę oki Question

Duśka · Gość

Trzeba podejmować wyzwania. Zawierzyć musisz koniecznie Chrystusowi, pokonaj słabość i zniechęcenie. Nie lękaj się! Każde natomiast zniewolenie zamyka cię na Boga i umniejsza twoją wiarę. Jezus chętnie przebywał z ludźmi (Mt 9,11) i z radością im służył (DzAp 10, 38). Idąc za Jezusem musisz Mu służyć. Takie jest Prawo Miłośći. Tylko przez poświęcenie możemy stać się godni życia w obecności Boga.

''Jak strasznie cierpi człowiek, bo służy sam sobie za kata ''. :(

Nie wiem jak mam ci to wytłumczyć . :?

Philip

Siedzenie we własnej klatce, w odosobnieniu, nigdy nie jest dobre. Wiem to z autopsji. Nawet pustelnicy nie są sami. Musisz rozeznać, dlaczego tak robisz. Niektórzy mają znajomych, ale nie wychodzą. Zawsze wynika to z lęku. Zawsze. Możliwości serio jest niemało, zwłaszcza w dzisiejszych czasach, kiedy to dostęp do dóbr konsumpcyjnych jest potężny.
Trzeba sobie zadać pytanie, skąd wynika ten lęk?
1. Boję się ludzi?
2. Boję się chodzić po ulicach? ( jakieś elementy fobii społecznej )

ad. 1
Teraz warto się zastanowić co mnie od tych ludzi odstrasza.
1. Strach przed kompromitacją.
a) Nie umiem mówić, nie jestem elokwentny, jąkam się.
b) Brak mi argumentacji na przytoczone tematy.
c) Wyśmianie z powodu mojego zachowania/wyglądu.
2. Strach przed odrzuceniem. ( np przyjdę i będę stał gdzieś z boku, bo nikt mnie nie przyjmie, nie będzie reagował na moje zaczepki )
3. Strach przed zaburzeniem mojego status quo. ( różni się tym od nr 1, że ból nie jest wywoływane przez wzgląd na kompromitacje, ale przez wzgląd na wtargnięcie na nasze ego )

ad.2.
Tu trzeba przeważnie obycia z rzeczywistością. Nie będę kłamał, że świat jest bezpieczny, ale często sami sobie zakładamy szare okulary.

Ogólnie to wszystko wynika z:
- Nieobycia z stanem faktycznym. Brakiem doświadczenia.
- Ciężkimi przeżyciami z przeszłości.

Pomódl się i zastanów, które z tych mogą Cię dotyczyć. ( mi jest najłatwiej przy otwartej Biblii ). Następnie napisz nam, coś wymyślimy Wink

.
Nierzadko poszczególne elementy się łączą.

Martinus

Nie chcę się powtarzać ale tak może dla ogólnego przypomnienia napiszę co mnie zatrzymuje przed naruszeniem granicy własnego terytorium.

1. lęk przed tym że coś mi się stanie (agresja ze strony innych)
2. lęk przed tym że moje emocje się uzewnętrznią i komuś wyrządzę krzywdę , nieumyślnie bądź pod wpływem emocji ( emocji agresywnych)
3. Muszę uważać na wszystko do perfekcji , o czym myślę , co czuję , co robię itd. bo Tyran - Bóg na bieżąco obserwuje , ocenia i kto wie czy nie ześle jakiegoś gromu żeby się zemścić kiedy będę wyrażał w życiu siebie i nie będę podporządkowany innym , kiedy zostawię nad tym wszystkim kontrolę. A być może o to Jemu chodzi skoro sięgam do Biblii , modlitwy i nic , zamiast poprawy to pogłębienie problemów co też jest argumentem że nie ma sensu liczyć na pomoc.
Tyle z mojej strony , i możecie skrytykować mnie na dowolny sposób. Może wam Bóg pomaga w życiu , mi nie bo gdyby tak było już dawno temu zapomniałbym co to znaczy być w takim a nie innym stanie.

exe