KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Żyjąc w różnorodnych wspólnotach, spotykając się z innymi ludźmi, bez względu na to, czy tego chcemy, czy też nie chcemy, zwracamy uwagę na twarze.

Wyraz twarzy, każdy szczegół, zarys i inne cechy fizjonomiczne decydują o tym, jak odbieramy takiego człowieka. I bynajmniej nie są to diagnozy zbyt daleko idące u tych osób, które poddane są Bożej łasce czytania sumień, czy też wlanej wiedzy ogarniającej całego człowieka poprzez behaviour, który taka dusza bezwiednie "wylewa" na zewnątrz siebie, nieustannie projektując swe stany ...

Pustynia, na której walczymy wespół z Chrystusem przeciwko diabłu, weryfikuje wszystko, co na twarzy jest wypisane.

Każdy szczegół naszej niedoskonałości może powiedzieć o tym, czy dążymy ku górze, czy też osiągamy dno. Pustynia wypala każdą niedoskonałość, czyniąc twarz szlachetniejszą - o ile dążymy ku górze, ale jeśli ktoś obrał zgoła przeciwny kierunek, twarz będzie iście odpychającą - nawet jeśli właściciel zadba o jej "wytapetowanie" najdroższymi kosmetykami.

Nieustannie tego doświadczam w swym życiu, że widzę, jak na twarzach odciska się jakość ludzkiej walki na pustyni.

Ludzie tak wiele czasu spędzają przed lustrami, a przecież zwierciadłem jest Pan Jezus Chrystus.
Usilne, nałogowe trwanie przed lustrami tego świata, a więc nie tylko mam na myśli stricte lustra (jako przedmioty), lecz wzorce, autorytety tego świata (tzw. idoli) prowadzi do niezdrowych fascynacji nie tylko nimi, ale przede wszystkim do egoistycznej fascynacji samym sobą ...
Przeżyłem taki okres narcyzmu i niezwykle trudno wyzwolić się z subtelnych więzów diabła ... One napędzają niezauważalną autodestrukcję człowieka, któremu tylko zdaje się już później, że wymienia w pełni otwarcie myśli z otoczeniem, bo tak naprawdę staje się zamkniętym na innych, myśląc tylko o zaspokajaniu samego siebie, a to już przyprawić może niechybnie o śmierć duchową ..

Jaśmina · Gość

inquisitio

Coś w tym jest, Exe .
Jak wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu. ( 2 Kor 3,18 ) tak też tez wpatrując się w zło upadabniamy się do jego obrazu.
I tak myślę że ocenę zawsze trzeba zacząć od siebie, a nie od bliźniego. Wobec siebie trzeba być przy tym surowym, wobec innych zas trzeba zachować roztropnosc żeby nie dać fałszywego swiadectwa.

upodabniamy się do obrazu
Pięknie się w to wpisuje kontemplacja ikon we wschodnim chrześcijaństwie.

Hmm,kto z kim przestaje takim się staje.

exe

uel · Wysłany: Wto 15:36, 24 Mar 2020 Temat postu: Re: Pustynia twarzy ...