KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

maly_kwiatek · Gość

Widziałem kiedyś Niebo.
To było w czasie gdy świeżo rozwibrowany duchowo często wchodziłem w medytacje, by czegoś nowego doświadczyć i poznać.

Co jest ciekawe, Niebo nie ma drzwi. Wejście do Nieba jest wielką łąką przypominającą pola na Kalwarii Pacławskiej. Ludzie tam chodzą, spacerują, spotykają się, lub przebywają w chatach. Chatach przytulnych, z piecem i bez piętra, tylko ze strychem, takich, jak się dawniej budowało.

Sporo ludzi stoi na brzegu Nieba i patrzą w dół, gdzie bardzo daleko na dole jest Ziemia.
Oni nie tylko patrzą, tylko wypatrują swoich bliskich i kochanych, którzy na razie są na Ziemi. Modlą się za ich szczęśliwe życie i szczęśliwą drogę do Nieba. Wśród tych właśnie osób zobaczyłem z daleka Mamę i Tatę którzy na mnie z radością czekali, by mnie powitać i pokazać wszystko co potrzebne w Niebie, żeby mnie wprowadzić.
Jak już to zrobili, zniknęli gdzieś. Rozglądałem się po Niebie, patrzyłem jak się zachowują widziani ludzie. Znamienne było, że wszyscy są szczęśliwi, jednak zachowują się przy tym najzwyczajniej w świecie, normalnie. Nie było mi dane spotkać się z Jezusem, choć wiedziałem, że On tam jest i ciągle przyjmuje gości, którzy chcieli z Nim pobyć.

Nie było tam nudno, choć mogło się wydawać trochę leniwie, bo nikt nic nie musiał. Jednak wszyscy byli czymś zajęci, choćby nieraz modlitwą czy medytacją. Odchodziłem stamtąd ogromnie naładowany energią płynącą z piękna i radości tego miejsca, z życzliwości wszystkich napotkanych osób a nade wszystko z miłości rodziców, którzy mi jej nie szczędzili.

Byłem tam potem jeszcze tylko raz.
Ale to już inne opowiadanie.

Jaśmina · Gość

Ja chyba widziałam i czułam w śnie . To pewnie Niebo . Piękna malownicza zieleń , łąka i rozgrzewający blask słońca , bijące z jej wnętrza ciepło .

Pzdr .

Duśka