KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

Pan_moją_miłością · Wysłany: Pią 0:21, 14 Mar 2014 Temat postu: Wielki Post, Droga Krzyżowa

Z racji że mamy Wielki Post, zachęcam was do brania udziału w nabożeństwie jakim jest Droga Krzyżowa..
a to dla was ode mnie... może was nie zanudzę...

"Droga Krzyżowa" pisana wierszem ;)

IX.

Ty Panie ustałeś przed sądem
i zostałeś skazany na śmierć,
a my dalej grzeszymy, mimo iż wiemy,
jak obrzydliwy dla Ciebie jest grzech.
Żołnierze tak wielki sprawiają Ci ból,
ale Ty milczysz, bo chcesz zbawić
swój lud.
Przyjąłeś ten wyrok i poddałeś się,
bo taka była wola Boga, który tak
ukochał Cię.
W końcu przynieśli krzyż, który dali Ci,
abyś go poniósł na stracenia szczyt.
Wziąłeś na siebie to narzędzie tortury,
przezwyciężając lęk dla wszystkich ludzi.
Przez całą noc pozbawiony byłeś snu, i
nikt nie dał Ci pokarmu by zaspokoić głód.
Bardzo Cię osłabiły te bóle i utrata krwi, a
ludzkość mimo tego się śmieje i z Ciebie drwi.
Krzyż z każdą chwilą staje się coraz cięższy dla Ciebie,
aż w końcu potykasz się o kamień
i upadasz na ziemię.
Ludzie brutalnie zachowują się wobec Ciebie,
bo jak grad padają zelżywości i drwiny,
które ranią bardzo Ciebie.
Powstajesz Jezu z ziemi, przemógłszy się,
wkładasz krzyż z trudem na poranione barki Swe.
W końcu spotykasz Matkę na drodze Swej,
lecz nie zamieniasz ani słowa,
by w większy smutek nie pogrążyć się.
Była to długa, choć pozornie krótka chwila,
Matka na koniec rzekła do Syna: "Tak dziecię, Ojciec
Twój chce, Ty także tego chcesz- tak więc niech oto stanie się"
Jezu, na krótką chwilę objęło Cię ciepło
rodzinnego domu, ale już Cię opuściło, bo
musisz iść w dalszą drogę tego padołu.
Coraz bardziej odczuwasz surowość otoczenia,
a krzyż przyjmuje wagę podwójnego ciążenia.
Żołnierze spostrzegają Panie Twe zmęczenie,
zatrzymują więc Szymona z Cyreny, by wyręczył
choć trochę Ciebie.
O Panie, jak bardzo mi Ciebie żal, bo wiem jak czuje się
człowiek wśród cierpienia, gdy jest sam.
Jesteś wyczerpany pragnieniem i bólem,
ale mimo tego niesiesz krzyż z trudem.
Podbiega w końcu Weronika do Ciebie,
byś otarł Swe oblicze chustą,
którą przynosi do Ciebie.
Oddajesz jej chustę. Jesteś tak bardzo wyczerpany.
Ona spoglądając na nią widzi rysy Twej twarzy.
Szymon z Cyreny okazał się złym pomocnikiem,
nie dając już rady, upadasz po raz drugi pod krzyżem.
Z trudem wielkim powstajesz i idziesz dalej, bo pragniesz
zbawić lud, który tak bardzo pokochałeś.
Głowa Twoja jest umęczona cierniami,
a ciało poszarpane przez głębokie rany.
Mimo, iż Jesteś tak bardzo słaby, lud dalej szydzi
z Twej Wielkiej Chwały.
Wszystko w Tobie Panie z bólu drży,
a Ty jeszcze pocieszasz płaczące niewiasty.
Po drugim upadku załamujesz się
i po raz trzeci na ziemię pokładasz się.
Śmiertelnie zmęczony Jesteś Panie mój,
a mimo to wstajesz i niesiesz krzyż, aż po cel Swój.
Zabrali Ci wolność, przyjaciół i działalność Twą,
aż w końcu pozbawili Cię szat, które kryły nagość Twą.
To co teraz się dzieje, jest straszne, że chciałoby się
uciec, by nie patrzeć na cierpiące Jezusa ciało i duszę.
Panie, Ty cierpiałeś przez całe trzy godziny,
bo wziąłeś na Siebie grzech i teraz odkupisz nasze winy.
Całkowicie samotny dokonujesz tej
strasznej sprawy z Bogiem, a co zaszło
w Twojej duszy, tego nie wie żaden człowiek.
Trudno jest zrozumieć jak Syn Boży
może być opuszczony przez Boga.
Jezus w swoim sercu do końca
odczuwał bliskość Boga.
I teraz właśnie skończyło się cierpienie.
Jezus oddał swe życie człowieku za ciebie.
Ciało Jezusa jest owinięte w płótno lniane
i złożone zostało w grobie,
ciężką płytą zamykane.
Wszystko już ucichło.
Jest spokój wokół nas.
Pamiętaj człowiecze, że Ten, który tam spoczywa,
wybawił wszystkich nas.

Pokój i dobro!