KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Niesamowite to stwierdzenie:
"Wszyscy Cię szukają".

Jak to jest w tym życiu codziennym? Czy wszyscy szukają Jezusa? Czy wszyscy szukają po prostu Boga?

Można by odnieść wrażenie, że tak nie jest, a jednak, w pewnych okolicznościach okazuje się - przynajmniej ja mam takie doświadczenia - iż ludzie tęsknią za Bogiem.

Pytanie jest moje takie: kiedy towarzyszy człowiekowi większe rozdarcie wewnętrzne: czy gdy tęskni nieświadomie, czy świadomie Question

maly_kwiatek · Gość

Ja myślę, ze będąc czynnie w Kościele Katolickim, nie sposób tęsknić za Jezusem, bo Jezus cielesny i mistyczny towarzyszy katolikom w codziennej Eucharystii.
Można z Nim na bieżąco rozmawiać, radzić się, czcić Go itd.

Co innego relacja z duchowym Bogiem.

Nawet czciciele i wyznawcy Jezusa - Boga i Człowieka nie są z Bogiem - Synem Bożym zbyt blisko, bo tak działa nasza ludzka nędza i Majestat Boży.
Jeszcze trudniej nam złapać żywą relację z Bogiem Ojcem, przez którego Syn Boży był zrodzony przed wszystkimi wiekami.
Z Duchem Świętym każde z nas ma indywidualną relację. To Duch Święty nas wybiera, a nie my Jego.
Dlatego wszelkie zło i wszelkie kłamstwo nie ostoi się pod tchnieniem Ducha Świętego! Tam gdzie On zechce się zamanifestować, tam nie ma miejsca na zło i kłamstwo. Dlatego Ducha Świętego boją się niektórzy bardziej niż Boga Ojca. Bo w Ogniu Ducha Świętego upada wszelkie zło a On przejawia się ze swym ogniem coraz częściej.
Pozdrawiam

exe

Tym rozważaniem, za które serdeczne Bóg zapłać Tobie bracie maly_kwiatku , bo będę musiał nad tym się głębiej pochylić w niedalekiej przyszłości, przypomniałeś jedno ze znamiennych stwierdzeń św. Tomasza z Akwinu. A mianowicie wskazał w swym nauczaniu o łasce, że nie każda łaska czyni nas jeszcze miłymi Bogu.

Z Bożym pozdrowieniem,
exe

maly_kwiatek · Gość

Wiele się dziś mówi o rozwoju duchowym i wiele ludzi do tego rozwoju duchowego dąży.

Mój rozwój duchowy, w swej istocie nie postąpił poprzez lektury pism mistyków, czy zdobywania innej wiedzy, tylko w wyniku głębokiej medytacji nad pismami siostry Faustyny, która pisała, że w oczach Boga największą cnotą jest pokora.

Kiedy do mnie to dotarło, gdy sobie to uświadomiłem, że Ona napisała oczywistą prawdę dla kogoś, kto widzi siebie i ludzi we właściwych proporcjach wobec Boga, stanąłem na początku wielkiej i nigdy nie kończącej się drogi. Drogi przez manowce, trudy, niechęci ludzi, własne depresje. Drogi pokory prowadzącej człowieka do Boga.

I idę tą drogą już od 1985 roku.
Było na tej drodze nieraz tak ciemno, że nie widziałem nic i nie czułem nic oprócz własnego bijącego serca. I wtedy kierowałem się sercem.
Po jakimś czasie okazywało się, że nie skręciłem po ciemku z drogi.
Idę mając pełną świadomość jak daleka ta droga jest i że końca na niej pewnie nigdy nie widać i nigdy go nie zobaczę.
Jednak wiem że to dobra droga.
Obym z niej nigdy nie zszedł i nie pobłądził.
Czego i Wam wszystkim życzę, z serca.

exe

Niezwykle to godnym zapamiętania:

exe

uel