KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

exe

Cała ludzkość została stworzona na obraz Boży i jest pewnym odbiciem rzeczywistości.

To, co w Bogu jest Jedno, owo Światło, rozszczepia się w stworzeniach , jak promień białego światła w pryzmacie, dając wiele barw. Tak też ludzie reprezentują różne drogi, realizujące różne formy powołania przez Boga, do realizacji swego uświęcenia.

A więc wszystkie stworzenia reprezentują ów blask prawdy - veritatis splendor - o czym pisał Jan Paweł II w encyklice pod tym samym tytułem. Każde ze stworzeń uczestniczy w tej Bożej harmonii, mając swoją niepowtarzalną rolę odzwierciedlania nieskończoności przejawów Bożej prawdy.

Najprościej i najpowszechniej są rozumiane te prawdy, które popychają człowieka do aktywnego działania. Czy więc aktywne metody jednoczenia się z Bogiem są wartościowsze ?

Dlaczego ludzie nie rozumieją innych rodzajów powołania ? Co im w tym przeszkadza, skoro nie brak rozumowych argumentacji przemawiających za takim, lub innym rodzajem powołania ?

Oto głęboko ukryta niepewność co do słuszności własnej drogi sprawia, że boimy się uznać cudzą za słuszną - a nuż okaże się rychło, że jest on jedynie słuszna i musielibyśmy w swej uczciwości nią podążyć, a wcale nie mamy na to ochoty Rolling Eyes

Jeżeli więc powołania własnego bronimy poprzez deprecjonowanie czyjegoś, wówczas powstaje zafałszowany obraz Kościoła, które nie służy sprawie Bożej.

Tymczasem święty Paweł mówi 12-tym rozdziale 1 Listu do Koryntian :

"12 Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. 13 Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem. 14 Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne [członki]. 15 Jeśliby noga powiedziała: "Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała" - czy wskutek tego rzeczywiście nie należy do ciała? 16 Lub jeśliby ucho powiedziało: Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała - czyż nie należałoby do ciała? 17 Gdyby całe ciało było wzrokiem, gdzież byłby słuch? Lub gdyby całe było słuchem, gdzież byłoby powonienie? 18 Lecz Bóg, tak jak chciał, stworzył [różne] członki umieszczając każdy z nich w ciele. 19 Gdyby całość była jednym członkiem, gdzież byłoby ciało? 20 Tymczasem zaś wprawdzie liczne są członki, ale jedno ciało. 21 Nie może więc oko powiedzieć ręce: "Nie jesteś mi potrzebna", albo głowa nogom: "Nie potrzebuję was". 22 Raczej nawet niezbędne są dla ciała te członki, które uchodzą za słabsze; 23 a te, które uważamy za mało godne szacunku, tym większym obdarzamy poszanowaniem. Tak przeto szczególnie się troszczymy o przyzwoitość wstydliwych członków ciała, 24 a te, które nie należą do wstydliwych, tego nie potrzebują. Lecz Bóg tak ukształtował nasze ciało, że zyskały więcej szacunku członki z natury mało godne czci, 25 by nie było rozdwojenia w ciele, lecz żeby poszczególne członki troszczyły się o siebie nawzajem. 26 Tak więc, gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współweselą się wszystkie członki. 27 Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami. 28 I tak ustanowił Bóg w Kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami. 29 Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają dar czynienia cudów? 30 Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy przemawiają językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć? 31 Lecz wy starajcie się o większe dary: a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą."

Bóg nasz jest wszechmocnym i doskonale wolnym. Wzywa nas do współpracy, choć nas tak naprawdę nie potrzebuje. Przeciwnie : woli nawet nasze milczenie Exclamation

:wink:
Nasze milczenie jest tym stanem , kiedy Bóg przejmuje inicjatywę, ponieważ naszą ignorancją nie przeszkadzamy Mu działać.
Nasze milczenie jest znacznie lepszym wyrażeniem Jego Tajemnicy i Niepojętości.
A więc nasze usunięcie się od aktywności - po ludzku rozumianej - nieraz jest rezygnacją z siebie na korzyść Bożego działania, które zawsze jest skutecznym, ale w ukryciu. 8 )

A więc takie życie w ukryciu i milczeniu jest również komplementarnym uczestnictwem w dziele zbawienia.

Nawet, gdybyśmy napełnili cały świat swym działaniem, to jego wartość i skuteczność będzie nadana tylko przez Boże utwierdzenie naszych kroków. To, co czynimy nie nie jest godne Boga dlatego, że jest tego wiele, ale przez to, że jest Mu składane w ofierze wespół z nami samymi:

"NIE SZUKAM TEGO, CO WASZE, ALE WAS SAMYCH" (2 Kor 12, 14). Idea