KATOLICKIE FORUM - Wirtualny klasztor PÓJDŹ ZA MNĄ !

uel

Nie chodzi tu o sprawiedliwość w znaczeniu szerszym, obejmującym całokształt cnót, jak mówimy np. o św. Józefie, że był mężem sprawiedliwym. Chodzi o tę cnotę specjalną, która skłania naszą wolę do oddawania stale każdemu tego, co mu się należy. Sprawiedliwość wymienna ustala więc zgodnie z prawem ład między jednostkami, regulujący wymianę dóbr. Sprawiedliwość rozdzielcza ustala ład w społeczeństwie, rozdzielając między jednostki, jak należy, dobra użyteczności ogólnej, korzyści i ciężary.
Sprawiedliwość ogólna , czyli społeczna, ustala słuszne prawa i czuwa nad ich wypełnieniem biorąc pod uwagę dobro ogólne. Wreszcie słuszność (epicheia) zachowuje bardziej jeszcze ducha praw niż literę, zwłaszcza w wypadkach wyjatkowych, gdzie zastosowanie ścisłe litery przepisów prawnych byłoby zbyt surowe i nieludzkie.
Aby wytworzyć sobie pojęcie o sprawiedliwości doskonałej, czy to nabytej, czy wlanej , trzeba przypomnieć sobie, że ta cnota nie tylko zabrania kraść, oszukiwać, lecz także i kłamać, mówić cokolwiek dobrowolnie przeciw prawdzie. Zabrania też obłudy, udawania, zdradzania tajemnicy, obrazy czci, dobrej sławy bliźniego przez oszczerstwo, obmowę lub czyny. Zabrania ona również sądów pochopnych, szyderstwa, kpin, które niesłusznie pomniejszają bliźniego

Sprawiedliwość ma w nas często przymieszkę interesowności, gdy się ją pełni przynajmniej częściowo z tych motywów, jak np. ktoś, kto spłaca długi po trosze, by uniknąć kosztów procesu, lub jak ten, kto unika częściowo kłamstwa z powodu obawy przykrych następstw. Ta cnota, jak i inne, potrzebuje oczyszczenia z wszelkich niższych przymieszek.

Doskonała sprawiedliwość konieczna jest dla tych, którzy pragną serdecznego zjednoczenia z Bogiem, gdyż muszą być bez zarzutu w stosunku do innych i spełniać wszystkie nakazy sprawiedliwości i miłości.
Powiedziane jest w Księdze Eklezjastyka 4,33-36:
"Za sprawiedliwość walcz dla duszy twojej i bij się o prawdę aż do śmierci, a Bóg za ciebie zwalczy nieprzyjaciół twoich. Nie bądz prędkim w języku twoim, a niepożytecznym i niedbałym w uczynkach twoich. Nie bądz jak lew w domu twoim na zgubę domowników twoich i ucisk poddanych twoich. Niech nie będzie ręka twoja wyciągnięta ku braniu, a skurczona ku dawaniu "

Doskonały, który dochodzi do stanu ścisłego zjednoczenia z Bogiem, powinien pełnić sprawiedliwość heroiczną we wszystkich jej odmianach, łącznie ze słusznością. Powinien zachowywac doskonale wszystkie prawa Boskie i ludzkie, kościelne i cywilne. Jeśli ma dokonywać podziału dóbr lub stanowisk, powinien to czynić proporcjonalnie do zasług każdego, wznosząc się ponad zbyt indywidualne racje pokrewieństwa lub przyjaźni. Powinien unikać wszelkiej niesprawiedliwości lub najlżejszej choćby krzywdy w stosunku do kogokolwiek.
Heroiczna sprawiedliwość okazuje się szczególnie, jeśli jest bardzo trudno pogodzić ją z pewnymi głębokimi uczuciami: np. gdy ojciec rodziny, będący jednocześnie urzędnikiem, musi się wypowiedzieć przeciw swemu synowi, który zawinił poważnie, lub gdy przełożony musi wysłać na daleką i niebezpieczną placówkę syna duchowego, który jest mu bardzo drogi.

exe

Niezwykle to cenne to rozważanie naszego brata uel , ponieważ zwraca uwagę na bardzo istotne rozróżnienia takie, jak na przykład sprawiedliwość samą w sobie, a słuszność.
Na podstawie swoich doświadczeń powiedziałbym, że sprawiedliwości samej w dobie trzymają się ludzie, którzy opierają się na rozumieniu tylko, natomiast słuszność jest domeną tych, co oprócz rozumienia - pojmują.